cultuur van Uruguay

De Uruguayaanse bevolking is overwegend blank en vooral van Spaanse en Italiaanse afkomst. Het is daarmee het meest homogene land van Zuid- Amerika. Er zijn naar schatting 5% mestiezen en 3% mulatten of Afrikanen. Uruguay is het enige land in Zuid-Amerika dat geen enkele inheemse stam meer heeft.

Het Spaans is dus de officiële taal in Uruguay en wordt door iedereen gesproken en verstaan. In het noorden, langs de Braziliaanse grens, spreken de meeste mensen zowel Spaans als Portugees of ze spreken het “fronterizo”, een menging van het Spaans en het Portugees.



Een groot deel van de bevolking is Rooms-Katholiek, het is een bijzonder land, want er is geen staatsgodsdienst. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw proberen de protestantse kerken om de rooms-katholieken te bekeren tot het protestantisme.

Omdat de Uruguayanen niet zo kerkelijk zijn, lukt dit nog niet erg. Er zijn in Uruguay nog o.a. baptisten, adventisten, methodisten en mennonieten, samen ongeveer 2% van de bevolking.


Voor de dictatuur was er een behoorlijk grote groep joden in Montevideo. Er waren zes synagoges en ongeveer 2% van de bevolking was joods. Deze joden waren naar Uruguay geëmigreerd omdat Uruguay bekend stond als een land dat alle religies accepteerde .  

De eerste grote groep joden kwam begin 20e eeuw naar Uruguay. De tweede groep kwam in de jaren dertig, op de vlucht voor de Nazi’s in Duitsland. Vele joden verlieten Uruguay weer tijdens de periode van de dictatuur, zodat er op dit moment nog maar een klein aantal joden in Uruguay leven.



Er zijn in Uruguay 2 soorten feestdagen:
1. Laborale - werken is een optie.
2. No laborable - verplichte vrije dag (degene die wel moet werken krijgt volgens de wet dubbel of driedubbel uitbetaald).

in uruguay zijn er slechts 5 echte vrije dagen: 1 januari (= Nieuwjaarsdag), 1 mei (= Dag van de Arbeid), 18 juli (= Beëdiging van de Grondwet), 25 augustus (= Onafhankelijkheidsdag) en 25 december (= Kerstmis).